Didiers story                        

 

 

Lieve familie,

 

Wat vooraf gegaan is aan Didier’s overlijden,

Donderdagochtend 5 oktober, middelste zoon stond op en gaf aan misselijk te zijn, dat kan, er heerst altijd van alles overal, zoals griep…Ik zei, kijk het even aan, ga een vingerprik doen, misschien toch wat eten (hij was diabeet).
Of hij dat gedaan heeft, ik zou het je niet kunnen vertellen.
Ik ben naar mijn werk gegaan en rond 08.10 uur belde hij me: ik voel me nog niet lekker, licht in mijn hoofd, kun jij school bellen dat ik niet kom.
Oke, dan ga je niet achter de pc, maar lekker je bed in.
Rond een uurtje of half 11, 11 uur belde hij weer, hij had ondertussen 4 keer gespuugd, ik zei: neem een lekker bakkie thee, maar hij zou een sapje nemen.
Dat lag later in de middag op de vloer in zijn kamer, die heb ik, toen ik thuis kwam, schoon staan maken.
Heb hem nog wat water gegeven, hij wilde niets eten verder, dus heb ik hem maar even lekker in zijn bed gelaten.
Ben met mijn vriend even naar zijn huis geweest om de koffers te halen, afscheid te nemen bij vrienden en weer naar mijn huis gegaan, want hij zou voorgoed naar Curaçao vertrekken.
Thuis even wat gekeuveld en toen naar boven gegaan om even bij zieke zoon te kijken.
Die lag niet in, maar naast zijn bed en toen ik het licht aandeed lag hij al in een comateuze toestand op de grond.
Ik dacht dat hij een hypo had, dat betekent dat je als diabeet heel laag zit, dus als de sodemieter siroop proberen te geven, maar hij was al te ver heen om goed te slikken.
112 gebeld, die zouden zo spoedig mogelijk komen, ik ben tegen hem gaan praten: knijp eens in mijn hand, oke lichtjes gebeurde dat, heb hem gezegd dat ze onderweg waren, een 
beetje geluid uit zijn mond en zware ademhaling, bleef maar met hem praten, want ik wilde dat hij toch nog niet helemaal wegzakte totdat ik niets meer hoorde en voelde (hartstilstand) en wederom 112 belde met het verzoek heeeeeeel snel te komen omdat hij niet meer ademde en ik geen hartslag voelde en zei van: volgens mij is hij dood, toen moest ik van de man aan de telefoon gaan 
reanimeren, dat heb ik gedaan samen met mijn vriend, hij op de borst, ik de mond.
Tot het ambulancepersoneel en politie verscheen.
Die hebben terplekke beademd, adrenaline in zijn hart gespoten (waar ik niet bij was), ze zijn boven een half 
uur bezig geweest met infuus etc totdat hij vervoerd kon worden en naar het ziekenhuis kon (zonder hartslag mag je namelijk niet worden vervoerd)
Daar aangekomen, nou, je wil niet weten, als de wiederweerga een tiental mensen om hem heen, tig infusen in zijn lijf.
Maar hij moest toch naar het AMC in Amsterdam.
Het personeel wilde alle infusen overkoppelen, toen kreeg hij hartstilstand nummer 2. 
Toen dacht ik dat het gebeurd was en kon ik me niet meer inhouden, vloog mijn
vriend om zijn nek en heb staan janken, die begon ook te huilen en ook exman hield het niet meer.
Na een min of 15 a 20 hadden ze weer een hartslag en zijn toen met een vaart naar Amsterdam gereden.
Daar weer aan tig infusen, hij had er nu ongeveer 15, plus slang naar de maag, beademing,katheter, aan de monitor ( hartbewaking).
S’morgens werd er gezegd mensen te laten komen die afscheid willen nemen, zo slecht lag hij erbij, uiterst kritieke toestand, dat is het ook gebleven tot het einde.
Cijfers in de monitor geven aan HOE kritiek, hart, longen, nieren, lever(scheur in lever), vocht in hersenen, alles had een optater gehad, hij verkeerde nog steeds in levensgevaarlijke situatie, het is erop of eronder.
Hij bleek niet goed te hebben gespoten, dus zijn suiker zat op 97 ( veel te hoog dus, geen hypo, maar een hyper), wat normaal, voor iedereen zo rond de 5 a 10 is, vandaar die coma.
Heel zijn bloed bleek verzuurd, kort gezegd, er was van alles mis aan het joch, hij had zichzelf letterlijk vergiftigd.
Hij heeft in de tijd dat hij er lag zoveel vocht en medicijnen gehad, daar kun je bij wijze van spreken een villa voor kopen ( qua kosten )
Hij vocht voor zijn leven, hij was helemaal opgezet van het vocht dat ze hem geven.

S'morgens om 4.20 uur op maandag 9 oktober is mijn zoon helaas overleden, hij heeft een flinke strijd gestreden..

Aangezien al zijn organen aangetast waren en vocht in zijn hersenen, wat wees op een hersenbeschadiging,kon hij op het laatst niet meer, hij is heel rustig ingeslapen

Ik heb hem, samen met mijn vriendin en de zuster gewassen en we zijn meegelopen naar het mortuarium en hebben daar afscheid genomen tot de andere dag.

Samen met mijn vriendin heb ik de kist gesloten, na hem nog even lekker een dikke kus op zijn voorhoofd te geven, mijn mannetje, mijn kerel.

Ben heel blij (voor zover ik dit zo mag noemen) dat ik dit nog heb mogen doen voor hem, het voelde goed om dit te mogen doen.

Ik heb hem gebaard en wilde hem ook weer tiptop afgeven.

Mijn lieve mannetje is daar waar het licht is, hij is vrij en niet alleen.

Ik ben dankbaar dat ik 16 jaar zijn moeder heb mogen zijn.

 

Mijn dappere krijger is veranderd in een altijd aanwezige engel die voor ons zorgt en ons beschermd....

 

Dit was mijn verhaal wat ik al op papier had gezet en jullie wilde laten lezen, maar helaas nu pas aan toekwam.

Zo kunnen jullie een beetje lezen wat er aan de crematie vooraf ging. 

Hele dikke kus en knuffel van ons en we houden van jullie….

 

Romana en kids

 

PS. geniet van alle momenten, want het leven is heel erg relatief

XXX

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

​

​

​

​

​

 

Dear family,

 

What caused Didier’s death,

Thursday 5th of october, my middle son was getting up, feeling sick 
which could happen there's allways some flue or virus around…
I said, just wait and see, try a fingerbloodtest or eat something 
(he was a diabetic).
If he did, I couldn't tell you..
I went to work and around 8 he called me back: "I still feel sick mom,

light in my head could you call school tot ell them I can't come

Oke, but don't go and play at your PC, but straight in to bed..
Round 11 he called me again, he throw up 4 times and I told him todrink a cup of tea but instead he would take a fruitjuice.

Later on when I came home this was spread out on the floor,which I cleaned immediatly.

Gave him some water, he wouldn't eat, so I left him laying in bed.

Went to my friends house to get the suitcases, and say goodbye tofriends went home again, my friend would return to Curaçao for good.

We talked and went upstairs to look at my sick son, who wasn't inbed but laid beside his bed while clicking on the lights I saw that he was allready in a comatic behaviour.

I thought he had a hypo, and wanted to give him some syrup to gethis hypo up again but he couldn't swallow.

I called 112 for help, they would come immediatly I talked to Didier to keep him awake and asked him to squeeze my hand but he drifted away from me and then I felt his heart stop I called again and the man at the other side helped me to reanimate Didier, what I did.

The ambulance-personal took over this job when they arrived, they couldn't get his drip in his vains, when that finally  succeeded they brought him quickley to the ambulance.
When they transferred the drips he got his second heartfailure and when that happened I couldn't stay cool anymore and cried, we all cried.

After 15 to 20 minutes they gained a heartbeat and drove to AMCAmsterdam, again the drips were added,

monitorized and in the morning we were told to say goodbye tohim, he was in a bad condition, and he stayed  that way till the end.

The numbers tell us how bad he is in condition to his heart andlungs, kidneys, raptured liver, water in his brain, everything wasdamaged with a smash he was in a lifethreatening situation, up or down.

He didn't shot himself well, so his sugar was 97 ( way to high, no hypo, but instead it was a hyper),

normally around 5 or 10 so thats why he went in a coma.

His blood was be-acid, short tolled, there was a lot that went wrongDidier had poisened his body.

He got so much medication, for that amount of money you could  have bought a villa.

He fought for his life, he was all swallen up from the moist theygave him.

In the morning at 4,20 hrs on Monday the 9th of October my sonwas deceased, he fought his last battle..

He was fed up, deathtired, he had a braindamage and went away in a deep sleep.

Together with my sister and my friend we washed him, dressed him upnicely and said goodbye to him.

 

I closed his coffin gave him a foreheadkiss, my man, my buddy.

I am glad (for as far as I can call it this) that I could say goodbye to him, it felt good to deliver him clean

I gave birth to him and wanted to deliver him back as good as I can.

My sweet man is there where the light is, he is free and not alone...

I am greatfull that i could be his mum for 16 years.

 

 

My brave warrior has changed in an always there for me special angel who cares for us and protects us...

 

This is my story, that I wanted to share with you all..

A big hug

we love you all 

 

 

Romana and kids

 

PS. enjoy every moment, cause life can be very short

XXX

 

​